Część teoretyczna i praktyczna modułu zawiera zagadnienia:

• powtórka z fizjologii stresu przewlekłego w ujęciu akademickim – najważniejsze biologiczne i emocjonalne konsekwencje krótko- i długoterminowe
• praca z wybranymi symptomami, praca z autonomicznym układem nerwowym – podstawowy trening i zestaw technik
• „Co z tym stresem?”– wyjaśnienie nowych terminów i koncepcji zdrowia w medycynie chińskiej, porównanie z koncepcjami europejskimi
• pacjent – człowiek – istota społeczna – wywiad, propozycje nowych przydatnych pól w wywiadzie / karcie pacjenta, rozszerzenie pola wywiadu, podejście biopsychospołeczne, odpowiedniość i odpowiedzialność.
  Rola dialogu i obserwacji.
• bagaż codzienny terapeuty, czyli co przynosimy pacjentowi w pakiecie i czy na pewno służy to relacji terapeutycznej?
• ochrona sił i zasobów terapeuty, osie pracy, techniki zakorzeniania i uobecnienia, budowanie odczucia stabilności cielesnej i emocjonalnej, wydajność w pracy
• fizyczna i psychologiczna ergonomia pracy, higiena emocji terapeuty – BHP zaawansowane
• wykorzystanie systemów ruchu precyzyjnego – qigong [czyt: czi-gong]– w pracy nad z symptomami przewlekłego stresu. Podstawowy pełny zestaw technik autoterapii, trening.
  Sekwencje, które można adaptować w gabinecie i polecać pacjentom.
• nauka automasażu twarzoczaszki, tułowia, kończyn. Podstawowe mapy oddziaływań i teoria mikrosystemów.
• terapia narzędziowa i zasady jej stosowania w medycynie chińskiej, m.in. nietypowe zastosowanie kinezjotapingu, kul taoistycznych, „bransolet”
• dlaczego warto trenować bezstronność i wyznaczać cele terapii, kiedy pacjent nie jest „dla nas”, czerwone flagi,
  współpraca z innymi specjalistami
• przegląd dostępnych zasobów arteterapii, proste terapie ruchem, tworzenie podstawowych bezpiecznych modeli pomocy, wizualizacje, inspiracje do pracy
• ułożenie indywidualnego planu dla siebie – wyznaczenie obszarów autoterapii, praca praktyczna
  omówienie przykładów, dyskusja i pytania. Literatura przedmiotu, przydatne materiały i opracowania.
  Propozycje dodatkowych technik – od kursantów.

O jednej z metod przedstawionych w praktycznej części warsztatu, która wpływa korzystnie na samoregulację:

Qigong jest chińską metodą samoregulacji ciała, umysłu i emocji poprzez spokojną, skupioną pracę. Nazywana jest „akupunkturą bez igieł”, jest to formą gimnastyki rozwijającej uważność myśli i skupienie na propriocepcji. Na początku praktyka nie wydaje się spektakularna, jednak po pewnym czasie, gdy zwiększa się wrażliwość organizmu, zaczynamy przyglądać się, jak określone ruchy dobroczynnie wpływają na ciało i umysł. Składa się z prostych elementów, wykorzystujących wielopłaszczyznowe ruchy kończyn i tułowia, oklepywania dłońmi, rozcierania. Ułożone są w ten sposób, by usprawniać wzajemną komunikację tkanek. Wykonując formy ruchowe zaczynamy od dolnych partii ciała i przechodzimy do górnych. W ten sposób pracujemy nad autoregulacją szeroko pojętych procesów allostazy i udrażniamy swobodny, naturalny przepływ ładunków elektrycznych w płynach i strukturach ciała, zwanych meridianami. Następne formy ruchowe powodują opadanie i równomierne pobudzenie ciała (oś pozioma i powrót). Ruch zstępujący zapobiega somatyzacjom i kumulowaniu napięcia psychogennego, reguluje też wygórowane napięcie mięśniowe.